Çocukluğunuzu hatırlıyormusunuz? Yoksa çok,ama çok uzakta mı kaldı? Eğer öyleyse,çok yazık.Çünkü o çocuk,çocukluğunu unuttuysa,durum vahim demektir.O çocuk, yaşadığı ve o anılar, var olduğu sürece varsınız.Aksi takdirde,çok büyüdünüz demektir.Bu durumda,yükünüz ağır,hayatınız zor olacaktır.
Oysa o çocuk yaşıyorsa,anılar tazeyse,hala yaşamdan zevk alma şansınız mutlaka vardır..Büyüdüğünüz ve anılarınızı kaybettiğinizde,hayat zor,herşey çok anlamsız gelir.İnsanın gizli mağarası,sığınma yeridir çocukluğu.Çok daraldığınızda,bazı şeyler zor geldiğinde,sığının çocukluğunuza,anılarınıza,görün bakın herşey daha kolay ,sorunlar çok daha basit gelecektir.Oralarda sizi inciten şeyler olsa da,yine de keyiflidir,o odalarda gezmek.Anneniz babanız,kardeşleriniz,yaptıklarınız,yaşadıklarınız mutlaka ama mutlaka sizi mutlu edecek fotoğraflar,olaylar birer birer gözünüzün önünde sahne alacaktır.Belki annenizin mutfakta bir şarkı söylerken yemek yapma sahnesi,belki babanızın kapıdan girdiği anda,size uzattığı bir çikolata,belkide kardeşiniz ile kıyafet yüzünden yaptığınız bir tartışma.Nasıl da keyifli bir film değil mi?Okula uğurlanmanız,ya da okul dönüşü evde annenizin yaptığı güne rast gelip,kekler ve börekler ile mutlu olmak.Sabah size seslenen o yumuşacık,anne sesiyle uyanmak,hazırlanmış kahvaltı masasına oturmak ve tükenmeyen bir evlat kredisiyle anneye naz yapmak.Sizi korumak adına yapılan tembihler,edilen nasihatlar,ve sizin bildiğinizi yapmanız.Ama yine de her seferinde,affedilmeniz,hoşgörülüp sevilmeniz.Dünyanın başka hiç bir canlısında,bulunamayacak kadar büyük bir sevgi ve şefkat anne sevgisi ve şefkati.
O çocukluğa ait yeme denilen, halka tatlılar,okul önünde içilen turşu suları,şambali tatlıları ve vazgeçilmezlerden biri leblebi tozu.Leblebi yemek aklına gelmeyenlerin dahi,sırf gülmek için bile olsa yediği leblebi tozu.Küçük poşetlerde sapsarı leblebi tozları,onun içinden çıkan uyduruk oyuncaklar.
Leblebi tozu ağzındayken ıslık çalmaya çalışma ve o tozu kocaman kahkahalarla karşındaki arkadaşının yüzüne püskürtme.Çocuksun ya herşeyi yapma özgürlüğün var.
Çocuk demek,özgürlük demek.İşte bunlar benim çocukluğuma ait birkaç fotoğraf.Leblebi tozu götürdü beni oralara,taa oralara çocukluğuma diyeceğim ama, o taa bana göre çok uzak değil,hemen yanıbaşımda her zaman.İstediğimde,sayfalarını açıp,resimlerine baktığım bir kitap,istediğim zaman oynattığım bir video.Canlı hem de capcanlı.Dediğim gibi bütün suç şu leblebi tozunda.
Herşey o leblebi tozu aklıma düştüğünde oldu.Onu da aklıma düşüren var elbet o da sonra.
Malzemeler
- 200 gr leblebi unu
- 125 gr oda sıcaklığında margarin
- 3 yemek kaşığı pudra şekeri
- bir çay bardağı dövülmüş ceviz
- Zorluk: kolay
Yapılışı
Leblebi unu nerede bulunur derseniz,satan yerler olduğu gibi,isterseniz robottan çekerek kendiniz de yapabilirsiniz.
Tarif çok basit,lezzet mükemmel,yaşattıkları,yaptırdığı yolculuk paha biçilemez.
Oda sıcaklığında yumuşamış margarin,leblebi unu,pudra şekeri ve cevizi iyice yoğurun.Yumuşacık bir hamur halini alınca, istediğiniz şekli verin.Ben küçük yuvarlaklar yapıp, üzerlerine,kızdıklarıma yaptığım gibi birer çizik attım.Yaklaşık bir 15 dakika 180 derecede pişirdim.Kıtır,ağızda dağılan,mis kokulu büsküvi ile kurabiye arası forma sahip, bir lezzet oldu.
Emin olun lezzeti kadar,yaptırdığı çocukluk anıları turu da garanti.
Mutlu ve keyifli pazarlar herkese......
Etiketler: değişik kurabiye, kurabiye, leblebi, leblebi tozu, leblebi unlu kurabiye, leblebi unlu kurabiye nasıl yapılır, leblebi unlu kurabiye tarifi, leblebi unlu tarifler, leblebi unu, nostalji
:)))))))))))))) Bir önceki helva yorumuma gülüyorum. Orada kurabiyeden bahsetmiştim Feriha ablanın yaptığı, meğer sen de yapmışsın 🙂 Annemin diz ameliyatı dolayısıyla son günlerde ne kadar takip edebilmişim anla artık:)) Ellerine sağlık, sevgiler canım..