Hiç sebepsiz ağladığınız oldu mu? Öyle tv de ki reklama radyoda çalan müziğe.Ağlamış olmak için ağlamak hatta bağıra bağıra ağlamak istemek.Biri niye ağlıyorsun dese bilmiyorum deyip ona da ağlamak.
Allah ağlatmasın deriz hep.Evet Allah sebepli ya da üzüntülerle ağlatmasın.Döktüğümüz gözyaşları hep mutluluk için olsun ama bu da insana özgü ve insanlar için bir duyguysa arada istediğim ölçüde kullanmak hakkım diye düşünüp hakkımı bugün kullanıyorum.
Belki kendime belki de herkese ağlıyorum.İçimde bir volkan kaynıyor, her patlaması bir isyan bir hıçkırık olarak dökülüyor yerlere.Kendi halim de ne var diye kızıyorum kendime.Şükredecek çok şeyim varken nereden çıktı bu volkan niye kaynıyor diye kızıyorum.
Çocukluğum mu , gençliğim mi içimi acıtan.Hatıralar tatlı, ekşi, acı el ele dans edip karşımda gülerken onlara bakıp bir kez daha ağlıyorum.Soyduğum soğana, elime aldığım salça kavanozuna ağlıyorum.Soğan çok acı diye ağlıyorum.Daha çok canımı yakacak şarkılar dinleyip boşaltıyorum içimi.
Babangamı onun sıcacık şefkat dolu omzunu düşünüp yine ağlıyorum.O duygu biraz yüreğimi yumuşatıyor.İşte tam da o anda niye ağladığımı anlıyor ve süzülen gözyaşlarım yanağımı yakıp geçerken diyorum ki çok ama çok özledim.Beni ağlatan sensin ANNEM.Çok özledim çok.Ellerinin saçlarımda gezinişini, şefkat dolu gözlerini, kızım deyişini beni hala çocuk gibi sarıp sarmalamanı çok özledim.Gülümsemeni, kızarken yüzünün aldığı ifadeyi, ellerini özledim.
Mutfağında şarkı mırıldanarak yemek yapmanı, cam kenarında bacak bacak üzerine atıp sohbet etmeni, sağ duyunu, muhabbetini özledim ANNEM.Namaz kılarken yüzünün aldığı o huzur dolu ifadeyi izlemeyi, Güler ocağın altını söndür demeni özledim.Benim isyankar, değişik hareketlerime kızıp sonra yaptığım ufacık bir şeyi takdir etmeni özledim
O minik tombul ayaklarını, çorap giyişini, başını örterken ayna karşısında geçirdiğin zamanları, hangisini giyeyim diye sorduğun soruları, aldığın bir giysiyi hiç üşenmeden giyip göstermeni özledim.Benim çocuklarımı belki de benim önüme geçecek kadar düşünüp sevmeni, aramanı şükretmeni özledim.Verdiğin hepsi yerinde ve doğru nasihatlerini özledim.Sigara üzerine uzun uzun içme kızım diye telkinlerini bile özledim.O evin içinde dolanmanı, o evi ev yapan varlığını, kapıyı çaldığımda kapıyı senin açmanı sarılıp hoş geldin kızım deyişini çok özledim ANNEM.
Nurlar, ışıklar içindesindir inşallah.Görüyorsan, duyuyorsan kulağıma bir kez daha KIZIM diye fısıldarmısın lütfen.
ANNEM’E SEVGİYLE…..
Etiketler: anne, anne özlemi, hayata dair, özlem
Beni de ağlattın Güler ablacım:( Zaten ağlağım bu aralar çok. Uffff. Mekanı cennet olsun. İnşallah biz de annen gibi şanslı oluruz. senin gibi hep seven, sayan, unutmayan evlatlarımız olur.
Hayırrrrrrrrrrrrr
Senin ağlamanı istemiyorum ben
O tatlı gülüşünle içimi ısıtıyorsun.
Evet çok zor annesizlik. Allahım sana sabırlar versin..
Yapma ama ablam ağlama lütfennnnn
Yazını görünce hemen aradım
Açmadın aç telefonunu yalnız değilsin. Belki annenin yerini alamam ama bir kardeşin var hep biliyorsun değil mi
Anneciğin nur içinde yatsın rabbim sana da sabırlar versin..
Bu kardeşin seni seviyor güzel kadınn bunu bil olur mu
Ne güzel dökmüşsünüz yazıya…Duygulandım 🙁
Aglamak.
Yureginizde ki ozleme Hic birine fayda etmiyor Güler ablacim… Babamizi kaybedeli bir yil olacak aralik 5 te
:(((
Bir yil ama daha dun gibi taze acisi..
Dolmuyor boşluklari….
Aslaaa….
Yürek yangini bu.sönmek bilmeyen…
🙁
Mekanlar cennet olsun inşallah.
Okudum ruhuna Fatiha.mi…
Sevgiyle kalin…
.
Yollar geçtikçe bu özlem daha da artiyor biliyorum.
Buraya çok şey yazmak istiyorum ama hiçbirisi şu yazdığın yazıya karşılık gelmiyor, yüreğin çook büyük inşallah evlatlarında seni hep mutlu ederler. Anneciğinin mekanı cennet olsun ablacım…
Nur içinde olsunlar. Gidenler geri gelmiyor ama .Hayat kendi sorumluluklarımızla devam ediyor işde. 🙁
Çok güzel bir duygu seli olmuş. Sevginiz sizede çocuklarınızdan aynı güzellikde olsun.
Benim annem henüz hayatta ama ;o kadar içten,içindeki hasret acısını haykırıyorsun ki etrafınada sıçrattığının farkındamısın bilmiyorum gülerim.Bu yazı yayımlandığından beri yorum yazmaya geliyorum yazıyı okuyorum boğazımda bir düğüm yorum bırakmadan sayfadan dönüyorum.Facebookta paylaştım yazını,genç yaşta vefat eden kuzenim,onun kızı da benden almış paylaşmış ,yine yine ağlıyorum ama bu defa yazmaya cesaret edebildim galiba.Nur içinde yatsınlar ,mekanları cennet olsun inşallah…
Sevgi ile kucaklarım seni canım arkadaşım…
İnsan bazen duygularını bir dostuna bazen bir yakınına anlatır.Ama neylersin ki insanın adı Güler olunca,insanlar onu hep gülerken görmeye alışınca beklenti de böyle oluyor.Amacım kimseyi üzmek ,hassas noktasına dokunmak değil.Ama bardak doldu mu kendiliğinden boşalıyor.Benim de kendimi ifade etme şeklim yazıyla oluyor be İncim.Gidenlere dur gitme daha çok ihtiyacım var deme şansımız yok ne yazık ki.Burası da hayatımın duvarıysa,duvara yazdım duygularımı
Ahh Gülercim, o duyguyu bilmez miyim? Bu aralar en çok turkcellin reklamı beni ağlatıyor.’Sadece sesini duymak istemiştim ‘ diyorlar ve içini dağlıyorlar. Sevgiyle kal,canım.