Hayal etmek,hayatınızda ne kadar yer tutar,hiç düşündünüz mü? Hayal etmeyi seviyormusunuz?Hayaller insanı ayakta tutup motive eder mi?
Bence evet hayal etmek önemli ve değerli.İnsanın hayalleri olmalı.Ben hayal ettiğim sürece,yaşayan,hatta biraz da onunla beslenen bir yapıya sahibim.Gerçeklerin önüne geçmemeli tabii ki hayaller ama mutlaka olmalı.Genelde duyguları mantığının önünde giden bir yapım var.Çok zararını gördüğüm,çok fırsatları kaçırdığım olmuştur,ama bu huyumdan asla vazgeçme niyetinde de değilim.Ne yapayım kalbim hep bir tık önde gidiyor.
İnsan pek çok şey hayal edebilir.Kariyer,iyi bir eş,çocuk,ev,araba hatta belki de bir giysi.Bu sizin hayaliniz kime ne.Size zarar vermediği sürece özgürsünüz.Yeter ki elde edemeyeceğiniz,olmazsa çok büyük hayal kırıklıkları yaşayacağınız bir hayal olmasın.Yeter ki hayalleriniz umutsuzluğa dönüşmesin.Bu ağaç bizim evin arka bahçesinde yıllardır her kasım ayında,yapraklarını döken,her mart ayında yeniden yeşeren bir dut ağacı.Neler gördü neler kimbilir.Ben de ona dair çok şey gördüm.Üzerinde ki dutları yiyebilmek için dallarını çekiştirip kıranları,yine o dutları yiyebilmek için başını döndürene kadar silkelenmesini,hatta bir dönem,cam kenarlarına düşen dutların pislik yaptığını düşünerek kesmeye karar verdiler.Ben ne mi yaptım.Tüm binaya karşı durdum.Eğer bu ağacın bir dalını keserseniz çok fena şeyler olur diyerek tehditler bile savurdum.Çünkü ben yıllardır bu dut ağacının dallarına konan kuşları izledim.Serçeler,kargalar o dutlar ile karınlarını doyurdular.Sabah o dalların arasında cıvıl cıvıl öttüler.Balkonumu yıkarken hortumla su sıktım bu dallara.Yaprakların suya nasıl döndüğünü gördüm.En önemlisi bu ağaç hep umut oldu bana.Her baharda o yeşerdikçe ben de içimde ki duyguları yeşerttim.Dut yine yemyeşil ben de.Neden diye sormayın.Ben de bilmiyorum.Yine coştu deli gönül.İnsan yıllar geçtikçe belki de çok fazla ayrıntıya takılı kalmıyor.En doğrusu da bu bence.
Şu yaşımda öğrendim ki hayatınızı tek bir şey,ya da kişi üzerine kurmamalısınız.Öğrenmeye açık olmalısınız.Öğrenme isteği insanın zihnini canlı tutuyor.Yeni şeyler öğrenmek ufkunu açıyor.Bunları niye mi yazıyorum.Fotoğrafçılık kursuna yazıldım.Daha ilk derste hayal mekanizması başladı çalışmaya.Bu çok keyifli fotoğraf turlarına katılıp,bu duyguyu hisseden insanlar ile ortak bir keyifte buluşmak üzerine.Ha ne lüzum var,bu saatten sonra fotoğrafçı mı olacaksın,gibi olumsuz cümleler de geldi tabi ki ama ne yaptım?Ayrıntıya takılmadım.Bu keyifli mi evet,ben mutlu oldum mu evet,kimseye zararı var mı hayır.O zaman devam.
Bu arada bugün 23 Nisan tüm çocukların ve içinde çocuk taşıyanların bayramı.Kutlu ve mutlu olsun.
Bol hayalli güzel günler………………