Gece, insanın kendisiyle baş başa kaldığı güzel ama bazen can yakan saatlerdir. Düşünür düşünür düşünürsünüz de içinden çıkamazsınız çoğu zaman. Fotoğraflar, sözler, cümleler, yaşananlar fısıldar kulağınıza, beni unutma. Unutmaya unutmazsın zaten de ,biraz arkaya atıp boş vermek istersin arada.

Sizin kulağınıza ne fısıldanır, gözleriniz kapalıyken bile neler görürsünüz bilmem ama şunu da sormadan duramam. Sıcacık yatakta yatarken aklınıza hastaneler gelir mi hiç? Benim gelir. Orada kesintisiz yaşananlar, çalışanlar, hastalar, refakat edenler hiç aklımdan çıkmaz.

Oralar tam da bir umut ve bekleyiş yeridir. İşte o yaşamla ölüm arasındaki incecik çizgi orada gözünüze de ruhunuza da vura vura belli eder kendini. Orada zaman normal hayatta aktığı gibi akmaz. Saniyeler dakika, dakikalar saat, saatler bir yıl gibi gelir. Dış dünyaya, evinize, sevdiklerinize, her şeye yabancılaşırsınız. Durduğunuz nokta tek bir şeyi işaret eder UMUT.

İnsan yüzleri,mimikleri,sözleri çok şey ifade eder orada.Hatta bazen sözlerden çok daha fazla anlam taşır o ifadeler.Sahte kibarlıklar,gülümsemeler değerini yitirir.Kendinizi de başkalarını da daha iyi tanır,yakınlaşır ya da uzaklaşırsınız.Sanki tepeden bir yerden bakar olursunuz hayata.Her şey daha açık,net ve anlamlıdır artık.

Kendinizi kahredip üzüldüğünüz çoğu şey saçma,sevindiğiniz şeyler değersiz görünür.Dediğim gibi tutunduğunuz tek bir şey vardır o anda UMUT.Yardımınıza koşan tek şey de DUA dır.

Yemek yemek,kahve içmek ya da iki lakırdı etmek ağır bir yük gibi gelir.Hayata dair tüm ihtiyaç ve arzularınız ölür.Belki çok ağır bir tabir olacak ama aslında bir çukurda hissedersiniz kendinizi.Sesleri duyar ama olanları göremezsiniz.Çukurda olduğunuzdan kimse de sizi göremez.Orada öyle sessiz ve UMUT dolu beklersiniz.Tek gördüğünüz gökyüzü ve varlığını tüm benliğinizle hissettiniz YARADAN dır yoldaşınız.

Başladığı andan bitiş anına kadar olaylar bazen hızlandırılmış bazen de ağırlaştırılmış film karesidir artık. Siz her ne kadar o oyuna dahil olmak istemeseniz de kısa çöp size denk gelmiştir. Halbuki hiç aklınıza böylesi bir şey gelmez hayat boyu. Bunlar hep birilerine olur ama size olmaz diye düşünmüşsünüzdür. Sanki sizin dokunulmazlığınız varmış gibi.

Aslında tam da o anlarda gerçekten insan olursunuz.Çünkü dünyevi her tür zevkten,istekten,arzudan arındığınız, sadece ama sadece kendiniz olduğunuz anlardır o zamanlar.Söylemleriniz son derece açık,net ve belki de bir çocuğun ki kadar saf ve temizdir.Koridorlarda dolaşan, asansörde gördüğünüz,hiç tanımadığınız insanların yüzleri hafızanıza kazınır.O yüzlerin arkasında ki gerçekleri olduğu gibi görür,bazen takdir eder bazen de nefret edersiniz.Nefretiniz öfkenizden kaynaklanır.O gülerken niye bana diye düşünürsünüz.Bilmezsiniz ki o anda kısa çöp sizin elinizdedir.

Küçücük bir odaya hayatınızı, hayatınızdakileri her şeyi sığdırırsınız da kendiniz kendi yüreğinize ağır gelir.Belki de ilk tanıdığınız biri size o anda çok şey öğretir,yıllardır çok iyi tanıdığınızı sandığınız kişilerin aslında size ne kadar da uzak olduğunu görürsünüz.

Orada artık sözler cümleler değil, yüzler ve mimikler konuşur. Tutunduğunuz tek şeydir UMUT ve sizi bırakmaması için sıkıca sarılırsınız ona. Bir uçurtmanın ucuna bağlı gibi sıkı sıkı tutarsınız, ta ki ip elinizden kurtulana kadar.

O ipi tutmanıza yardım etmek için yanı başınızda olanlar birer birer dağılır. Film bitmiş gösteri sona ermiştir artık.O ipi daha sıkı tutmak ve bırakmamak için destek olanlar hiç unutulmaz.

Bu yazdıklarım benim hissettiklerim ve yaşadıklarım.Hayat böyle bir şey işte,her şey iç içe.

UMUT olmak, UMUT edenin duası olmak ,paha biçilemez değerde.(2-8 Kasım)Lösemili Çocuklar Haftası.Ne yapabilirim sorusunun karşılığını buradan bulabilirsiniz. Belki sadece Umut olmak her şey olmaktan daha değerlidir.

Sevgiyle….

Fotoğraf internetten alıntıdır.